14. Richting Pamplona

Vrijdag 23-02-2024 Naar Remolinos

Hier is het geen hondengeblaf, maar duivengekoer, waar ik vroeg wakker van word. In het parkje naast ons zitten er zo te horen heel wat. Het is tamelijk koud als we opstappen voor een rondje door het oude centrum. Ik heb een dikke jas en warme broek onderuit de kast gehaald. De wind waait behoorlijk, maar ook de zon schijnt. Bij het toeristenbureau halen we een plattegrondje en krijgen de belangrijkste bezienswaardigheden aangekruist mee. We bekijken achtereenvolgens de Parroquia de San Juan ( met schilderwerk van Francisco de Goya in de 4 pendentieven van de koepel) en de Basílica del Santo Sepulcro (met een reusachtig hoge koepel en mooie glas-in-lood vensters). Die laatste staat en hangt helemaal vol met beelden en schilderijen over het lijden en sterven van Jezus. We maken het rondje af met wat straatjes van de Moorse en joodse wijk. Ook hier staan oude stadsmuren en het kasteel ligt hoog boven de stad. We ontdekken op de richels van de stadsmuren tientallen ooievaarsnesten met ooievaars erop. Terug bij de camper houden we ons bezig met de verzorging (water en toilet lozen en drinkwater innemen) en het uitstippelen van de vervolgroute. We gaan bij de Al Campo boodschappen doen en rijden een stuk de snelweg op om LPG te tanken. Het doel van vandaag wordt Remolinos zo’n 60 km richting Pamplona. We hebben nog niet echt haast om Spanje te verlaten. In Remolinos parkeren we bij het voetbalveld om daar aan een wandeling naar de voormalige zoutmijnen te beginnen. Die loopt vrijwel helemaal via een barranco omhoog. Er staat hier en daar flink wat water in, dus lopen we via smalle zijpaadjes ernaast. Dat is af en toe balanceren. Als we bij de eerste zoutmijnen zijn aangekomen en de route steeds lastiger wordt keren we om en lopen de zelfde weg terug. Als we bijna terug zijn zien we boven ons rode wouwen zweven. Niet tien, niet vijftig maar wel 100 grote vogels zweven ons voorbij. Een prachtig gezicht. Helaas heeft Nart deze keer niet zijn camera meegenomen en goed inzoomen met een mobieltje gaat niet. De parkeerplaats waar we staan is prima en we blijven hier overnachten.

Zaterdag 24-02-2024 Naar Lumbier

Opgewonden mannenstemmen klinken vlak naast onze slaapplek. Als ik het gordijntje opentrek zie ik een 10-tal mountainbikers staat in volledig tenue. Nog even overleg en weg zijn ze. Het is ook al 9.00 uur dus hoogste tijd om aan de dag te beginnen. Het is wat bewolkt en onderweg spettert het af en toe. We rijden via Sos del Rey Catolico, waar een servicepunt is. Dan door naar Lumbier. Onderweg zien we links en rechts ooievaars en hun nesten op stroompalen, fabriekshallen en kerken. Ook moeten we even stoppen voor een grote schaapskudde die de weg oversteekt. We laten Aragon achter ons en rijden Navarra in. Meteen staan de namen op de diverse borden tweetalig aangegeven. Navarra hoort bij Baskenland. Om 13.00 uur stoppen we op de camperparking in Lumbier. Hier schijnt een spectaculaire kloofwandeling te zijn. Nog steeds wordt zonneschijn afgewisseld met kleine buitjes, maar daar blijven we niet voor binnen. Even de boterhammen opeten en dan naar het toeristenkantoor voor informatie over de kloof (Foz). Een enthousiaste jongeman, blij met onze komst, legt ons de mogelijkheden uit aan de hand van een maquette. We krijgen ook een folder mee. “Zijn er ook gieren?” vraagt Nart. “Heel veel”, is het antwoord. We zijn benieuwd. We wandelen het centrum uit en via een brug over de Rio Salazar komen we op een wandelpad naar de “Foz”. Even is een parapluutje nodig, maar 5 minuten later wordt de lucht weer blauw. Na ruim 2 kilometer is er een parkeerplaats bij de start van de kloof. Hier is een slagboom en moet iedereen te voet verder. Het pad blijft mooi breed; het is een oud spoorbaantraject met 2 tunnels. Meteen in de kloof zien we hoog boven ons tientallen gieren zweven. Ze zijn druk aan het nestelen en vliegen af en aan van de richels en de gaten in de rotsen. Fascinerend!! Ook wouwen zijn druk in de weer. Soms zweven ze vlak over ons heen en we blijven maar kijken en Nart maar knippen. Vlak onder ons stroomt de Rio Irati met af en toe een stroomversnelling. Na iets meer dan 2 kilometer zijn we aan het eind en wandelen we dezelfde weg weer terug. We steken nu de Romaanse brug over om in het dorp te komen; wel even een klimmetje. De camper staat aan de andere kant van het dorp. We zijn nog steeds de enige gast hier. Als de zon weg is wordt het aardig koud, dus al gauw doen we de verwarming aan. Vannacht zou de temperatuur wel eens flink verder kunnen dalen.