13. Noordwaarts

Woensdag 21-02-2024 Van Sinarcas naar Escucha ( 170 km)

Voordat dat we vertrekken lopen we nog even een rondje door het dorp. We willen tenminste even zien waar we waren vannacht. We bekijken het gemeentehuis en de kerk, die een mooie promenade heeft tot aan de doorgaande weg. De camperplaats ligt aan een weg met bodega’s, en één nodigt uit om binnen te kijken. “Vente de vino” staat er. We kopen 2 pakken wijn, een witte en een rode van elk drie liter voor een klein prijsje. Dit moet toch wel heerlijke wijn zijn zo rechtstreeks van de wijnboer. De route van vandaag gaat naar Escucha, vlak bij Montalban. Nart kiest een “groene” route uit, die door een kloof en langs de rivier de Turio gaat. Het is weer zeer indrukwekkend: afdalingen met haarspeldbochten, smalle straatjes door dorpjes, soms onder en dan weer bovenlangs. En dan al die steile rotswanden met allerlei kleurschakeringen: rood, bruin, oker, geel, oranje. De weg is er soms dwars doorheen uitgehakt. Toch komen we steeds weer op een hoogte van zo’n 1000m uit. De N 420 waar we het laatste stuk over rijden heeft lange hellingen en afdalingen. Het is heel rustig in deze dunbevolkte streek. De hoogste col die we passeren is De Puerte San Just op ruim 1400 meter. De camperplaats in Escucha is nog in aanleg. Er wordt druk gewerkt aan toilet- en douchegebouw en ook de service is nog niet af. Water en stroom zijn wel aangesloten. Toch is de plaats niet erg aantrekkelijk. Er staan hoge muren omheen; een uitzicht van nul komma nul. Dit dorp is van oudsher een mijnwerkersplaats. Tot in de zestiger jaren werd er steenkool gedolven. In het hele dorp zijn herinneringen hieraan terug te vinden, zien we op ons wandelrondje. Er is een mijnmuseum, waar vaak schoolklassen excursies komen maken. Huizen zijn beschilderd en mijnwerkersattributen staan links en rechts uitgestald. Ondertussen hebben we gezien dat er voor de komende dagen sneeuw wordt verwacht in de Pyreneeën. We besluiten om niet via de Vielha-tunnel Frankrijk in te gaan, maar via de kust. Vanaf morgen buigen we dus westwaarts af richting Tudela en Pamplona. Een andere optie is via Perpignan, maar zo liep onze heen-route ook al.

Donderdag 22-02-2024 Via Daroca naar Calatayud

We zijn in de provincie Aragón. Op advies van onze reisgids van de ANWB gaan we een kijkje nemen in Daroca, dat op onze route ligt. Alweer een erg rustige weg met zo af en toe links of rechts dorpjes met hoge kerktorens of een kasteel(ruïne). De parking in Daroca is makkelijk gevonden. We wandelen de “hoofdstraat” in via een “sprookjes”- poort. De straat staat vol met oude panden, al dan niet in goede staat. Hoog boven ons, rondom, zien we restanten van een stadsmuur ( oorspronkelijk 4 km lang) en torens. In een klein straatje staat opeens een joekel van een basiliek. De Basiliek van Santa Maria de los Sagrados Corporales. Dit van oorsprong Romaanse bouwwerk uit de 12^e eeuw werd in latere eeuwen vergroot en herbouwd. In de apsis staat een zeldzaam Frans-gotisch stenen altaarstuk. Als je het bekijkt, vraag je je af hoe dit topzware beeldhouwwerk nog nooit van de kleine sokkel is gevallen. Aan het einde van de hoofdstraat staat weer een poort. Hier lezen we op een informatiebord dat er een wandeling, de Ruta de las Muralles, te maken is, hoog boven de stad. We bedenken ons geen moment en beginnen aan de klim. Gelukkig hebben we onze wandelschoenen aan, maar een wandelstok zou, blijkt achteraf, toch wel makkelijker zijn geweest. Al gauw lopen we langs de restanten van de muren en het oude kasteel. Het is een hele klim en we hebben steeds weidser zich op de stad beneden en ook de basiliek is goed te zien. We passeren de ene toren na de andere, al dan niet gerestaureerd. Het gaat steeds hoger, tot aan de plek waar zendmasten zijn neergezet. Dan daalt het pad kronkelend af, door een naaldbomenbos en langs nog meer torens. Het is opletten op het losse-steentjes-pad. Na 1,5 uur komen we weer heel beneden aan bij de eerste toegangspoort. Het was een prachtige onderneming. Nog even bij de bakker langs voor een broodje en we kunnen aan de late lunch. Dan rijden we door naar Calatayud. Ook dit moet een bezienswaardige stad zijn, maar dat zullen we morgen bekijken. Wel gaan we nog even een rondje maken langs de rivier de Jalón, waar we vlak naast staan, en wat later in het centrum een hapje eten bij een soort cafetaria, dat een uitstekende Spaanse en Japanse keuken heeft. De keuze is beperkt, maar het smaakt prima: springrolls, Japanse gefrituurde langoustines en groentes, een vissalade en een Platos combinados met calamaris. Twee drankjes erbij voor nog geen €15,- p.p. Als we buiten komen regent het.. gelukkig hebben we een paraplu bij ons, want toen we vertrokken vielen er al wat druppels. Morgen gaan we hier het centrum bekijken.