11. Granada

Donderdag 15-02-2024 Kloofwandeling Alhama de Granada en door naar Monachil.

Alweer een wandeling die we via Wililoc kunnen downloaden. We starten bij de camperplaats en het gaat snel omlaag, het eerste stuk via een geplaveid pad, tot beneden aan de rivier Rio Alhama. Meteen zien we overal om ons heen steile wanden met gaten en gleuven. We steken de rivier over en gaan dan langzaam stijgend weer omhoog tot we weer op gelijke hoogte zijn met het dorp. In de gleuven van de rotsen zien we duiven en andere vogels nestelen en af en aan vliegen. We passeren een eindje verder een voormalig thermaal bad. We volgen de route hoog boven de rivier tot aan de doorgaande weg, waar aan de overkant een stuwmeertje is. Er staat iets wat lijkt op een vogelkijkhut en er zwemmen wat wilde eenden rond. Iets verder, als we de rivier weer zijn overgestoken gaat het wandelpad een heel eind onderlangs de rivier terug. We vergapen ons opnieuw aan de imposante rotsen van de kloof. Bij een wat breder stuk staan ineens honderden populieren recht en kaal te zijn. Bij een picknicktafel rusten we even uit en drinken wat. Het wordt weer smaller en we gaan omhoog en passeren de “Ermita de Nuestra Señora de los Ángeles” , een kapelletje met een mooie legende (zie foto). Hier komen we voor het eerst wandelaars tegen. Het pad klimt naar een uitzichtpunt, een mooi geplaveid plein. Dan wandelen we de bewoonde wereld in bij het klooster “ Iglesia del Carmen”, gebouwd in 1589. Ook het centrum heeft nog interessante punten. Een oude gevangenis, een klein ziekenhuisje, een fontein en een waterbron. Via smalle straatjes komen we weer uit bij de camperplaats, zeer content met deze prachtwandeling. We gaan weer een stukje verder rijden, temeer ook omdat hier morgen op het plein markt is en de uitgang dan versperd is door marktkramen. Monachil, net onder Granada is ons volgende doel: opnieuw een spectaculaire wandeling uit de gelijknamige reeks. We kiezen een binnendoor weg en alweer door panoramisch landschap. Tegen vier uur rijden we de smalle straatjes van Monachil in; gelukkig veel eenrichtingsverkeer en de parking “Los Cahorros” staat duidelijk aangegeven. Zo heet ook de wandeling van morgen, bekend vanwege de vele hangbruggen, watervallen, rotspoelen, grotten en tunnels in het ravijn van de Rio Monachil. We parkeren vlak naast de rivier. De parkeerplaats staat aardig vol. Tegen donker worden barst er een hevig onweer los met een flinke plensbui, maar voor morgen wordt halfbewolkt weer voorspeld. Het is hier wel wat frisser, maar ja, we zijn ook op een hoogte van bijna 1000 meter. En… we willen er eigenlijk niet aan denken, maar de terugreis is ook begonnen. Vanaf nu gaat het alleen nog maar noordwaarts….

Vrijdag 16 -02-2024 “Los Cahorros” sendero ( Monachil)

Goed geslapen met het geruis van het stroom-versnellinkje vlak achter ons. De voorspellingen voor het weer zijn goed , dus we gaan op pad, rekening houdend met het feit dat het modderig kan zijn op de route. Zigzaggend tussen de hondendrollen hier (echt vreselijk!) komen we bij het infobord van de start. Onze route wordt grotendeels witgeel aangegeven. De eerste kilometer gaat het stijl omhoog over een geasfalteerd pad. Links en rechts staan huisjes/hutjes en caravans achter hekken. Voor ons lopen twee Spaanse dames die, zo te zien, dezelfde route volgen. Het asfalt houdt op en het pad wordt steiler en smaller. Het kronkelt steeds verder omhoog en het uitzicht wordt natuurlijk steeds weidser. Prachtig al die hoge rotsen en bergruggen om ons heen. Er groeit van alles en nog wat. Op een gegeven moment stuurt een witgeel paaltje ons door een nauwe doorgang in een hek. De Spaanse dames komen terug; ze hadden de afslag gemist. Hier begint het weidegebied van koeien, te zien aan de flatsen die links en rechts liggen. Het stijgt nog steeds, iets verder over een nog smaller klauterpaadje. Dan zien we ver voor ons, op het hoogste punt(1190m), tegen de bergflanken, het vervolg van de route, helemaal tot beneden aan toe bij de rivier Rio Monachil. Wow!! Dit loopt wat ontspannener. Als we bij de rivier zijn,( we hebben er dan 6 km opzitten), vinden we een mooi plekje om onze meegebrachte lunch op te eten. Nu gaat het steeds langs en over de rivier en we passeren de ene hangbrug na de andere. Echt spannend wordt het, als we over smalle randjes en ons vastklemmend aan de rotsen, met onder ons de snelstromende rivier, de route vervolgen. Af en toe is het zo smal dat we op onze knieën of ons zittend moeten verplaatsen. Hier en daar zijn beugels bevestigd, waar je je aan vast kunt houden om langs de uitstekende rotsen te geraken. Hier komen we ook tegenliggers tegen, die de route vanaf de andere kant zijn begonnen. Net als we denken dat we het ergste hebben gehad, komt er nog een smalle kloof/ tunnel, waar we op de knieën door kruipen. Af en toe sta ik te trillen op mijn benen, maar terug gaan is geen optie. Het laatste stuk langs de rivier, gaat na nog een hangbrug, over een modderig, slingerend pad onder boomtakken en omgevallen bomen door. Hier en daar over rotsblokken klimmend, komen we eindelijk op een wat breder pad dat teruggaat naar de aansluiting op de start-aanloop. We zijn al met al 5 uur onderweg geweest. Nog nooit hadden we zo’n enerverende wandeling! Ons plan om vanmiddag nog wat verder te rijden komt te vervallen. We blijven hier nog een nachtje om even bij te komen van deze ervaring.