12. Adios Andalucia

Zaterdag 17-02-2024 Naar Guardiana de Jaén

We schuiven vandaag weer stukje op naar het noorden en laten de Sierra Nevada achter ons. Er is nog een mooie terugblik op de besneeuwde toppen. Onderweg naar Guardiana de Jaén maken we nog een tussenstop bij een supermarkt en een Chinese “Action”. Die laatste is enorm groot en je kunt er bijna in verdwalen. Maar er zijn altijd bruikbare spullen te vinden en het is leuk even rond te snuffelen. Tegen tweeën zijn we op de gratis camperplaats, die via wat kronkelweggetjes toch makkelijk te vinden is. De service zier er keurig uit, Complimenten voor de gemeente. We lunchen even en gaan dan op ons gemak dit stadje verkennen. Het is wel weer wat klimwerk. Een kasteel, twee kerken, een mooie bron en een fontein. Een terrasje op het plein bij het gemeentehuis, nodigt uit voor een drankje en dat doen we, lekker in het zonnetje. Wat opvalt is, dat er twee monumentjes voor Covid-slachtoffers zijn geplaatst. Terug bij de camperplaats zien we dat er nog een stuk of vier campers zijn aangesloten, w.o. een Finse. Die zien we bijna nooit. Het is een rustige plek. Morgen weer verder.

Zondag 18-02-2024 Úbeda

Nadat we net buiten het dorp de tank hebben volgegooid, rijden we door via Jaén en Baeza naar Úbeda, zo’n 60 km. Het is een heel rustige snelweg en we zitten nog steeds midden tussen de olijven. Úbeda moet een interessante stad zijn met een mooi oud centrum. De camperplaats is makkelijk gevonden en we gaan meteen op pad. Het weer is nog steeds mooi zonnig. We gaan eerst naar het toeristenkantoor voor een stadswandeling. We krijgen een plattegrond en een aanbevolen route mee. Het oude centrum staat vol met goed bewaard gebleven renaissancistische gebouwen. Er lopen diverse gidsen met groepen rond. De kerken en paleizen zijn prachtig versierd. Eén van de mooiste is wel de Capillia de Salvador, een particuliere grafkapel uit de 16^e eeuw. Hier krijgen we bij de entree ook een audioguide mee, maar die geeft zoveel informatie dat we die amper beluisteren. Het is vooral goed kijken naar de details van bv. het gouden hoofdaltaar, de plafonds en de beeldhouwwerken in de vensters, deurposten en het orgel. Het wemelt in deze stad van de mooie, meestal groene, plaza’s met daar omheen weer kerken en paleizen. Overal zijn straatjes en parkjes met terrassen. Vanaf de stadsmuren is er weids uitzicht op de omgeving. We komen langs een opvallend druk café:” Calle Melancolia”. De zanger Joaquin Sabina, in Úbeda geboren en getogen, heeft hier een lied over geschreven en gezongen. (Thuis maar eens beluisteren). Tegen drie uur zoeken we op de Plaza del 1^e Mayor een terras in de zon en drinken wat. We hebben dan heel wat hoogtepunten gezien en een half uurtje later zijn we weer terug bij de camper. Daar is het binnen bloedheet. Gauw de ramen open! We kunnen/mogen hier niet met onze campingstoeltjes buiten zitten, staat op een groot infobord. Die regel is er wel vaker op een gratis camperplek. Ook de luifel mag niet uit en je mag geen wasgoed ophangen. Dat zijn campingactiviteiten. Je kunt er een boete voor krijgen. We zijn al blij met deze mooie camperplek, zo dicht bij het oude centrum. Morgen gaan we een flink stuk rijden, want we zijn tenslotte op weg naar huis.

Maandag 19-02-2024 Naar Chinchilla de Monte-Aragón

Alweer een zonnige dag. Na de nodige boodschappen rijden we 220 km verder naar het noorden. We gaan halverwege Andalusië uit en komen in de autonome regio Castilië- La Mancha. De provincie hier heet Albacete. We blijven min of meer op hoogte (800 – 900 m). Opvallend zijn de grote populierenbossen in het landschap. De olijfboomgaarden zijn niet meer zo talrijk. Albacete is een grote industriestad en daar rijden we met een grote boog omheen om op een prachtige camperplaats te komen in het bergdorp Chinchilla de Monte-Aragón. Ruime plaatsen, mooi vlak en met service. We lunchen eerst en gaan dan op pad. Het toeristenkantoor is vandaag gesloten maar, met behulp van Orux-maps op de gsm vinden we een route. Het is wel klimmen weer; eerst naar het centrale plein, via de stadspoort, met een grote kerk en het gemeentehuis. We gaan nog verder omhoog, meestal via trappen en komen aan de noordkant in een wijkje met witgepleisterde grotwoningen die stapelsgewijs in de rotsen zijn uitgehakt. Vooral opvallend zijn de hoge witte schoorstenen. We zien dat enkele huisjes nog zijn bewoond. Deze werden in de 16^e eeuw gebouwd buiten de muren van de stad voor moslimfamilies die uit Guadix en en Granada moesten emigreren. Via een aantal kleine straatjes, (die hier verrassend netjes zijn, doordat je niet elke 2 meter hoeft uit te wijken voor hondendrollen) omlaag en wat verder weer omhoog, komen we bij het middeleeuwse kasteel dat in de 15^e eeuw het bolwerk was van de ridders van Santiago. Een robuuste en goed bewaarde vesting. Het is helaas niet toegankelijk. En het uitzicht is ook aan deze kant weids. Net na vieren zijn we weer terug bij de camper. Nart begint meteen aan de foto’s en ik zit nog een half uurtje buiten te lezen op een bankje in de zon.

Dinsdag 20-02-2024 Via Alcalá del Júcar naar Sinarcas (Valenciana)

Even genoeg dorpjes en stadjes met kerken, paleizen en kastelen gezien: nu maar weer eens een natuurwandeling. We kiezen Alcalá de Júcar, in de buurt van Albacete. Een dorp dat diep in een kloof moet liggen en waar de rivier de Júcar doorheen stroomt. Er staan massa’s wandelingen op Wikiloc. Het eerste stuk gaat over een hoogvlakte. Bij de afslag naar Alcalá duiken we de diepte in. Via tientallen haarspeldbochten dalen we af naar de rivier. Het dorp zelf ligt rondom de kerk tegen de bergwand aangeplakt. Hoog erboven torent het kasteel. Aan alle kanten zien we hoge rotswanden met grote spleten en gleuven. Naast een parkeerplaats zijn er wat restaurantjes, winkeltjes, een bushalte, speeltuin en picknickplek. De huizen staan aan de andere kant van de Romaanse brug. Er is zelfs bij een brede waterval een klein zandstrandje. Gewapend met onze route lopen we een eindje langs de rivier en vervolgens in grote slingers bergopwaarts. Na een half uur zijn we op gelijke hoogte met het kasteel en wat later er boven. Daar ligt een dorpje: Casas del Cerro. We doorkruisen wat straatjes, steeds de witgele tekens volgend en lopen aan de achterkant er weer uit. Bij een mooi uitzichtpunt eten we onze boterhammen op. Het wemelt hier van de kleine vlinders. In een grote boog dan weer onderlangs het dorp en via een bos op de helling weer omlaag tot aan de doorgaande weg. Hier is een uitzichtpunt met een kleine parkeerplaats: zicht op Alcalá vanaf de andere kant. Tijd voor een selfie. Een stukje langs de weg omlaag, er onderdoor en we zijn weer terug. We gaan nog een stukje verder rijden. Eerst weer die spectaculaire weg omhoog. Halverwege ziet Nart steenbokken en hij kan ze vastleggen. Boven is het weer helemaal vlak. De aarde is inmiddels roodgekleurd en er zijn weer kilometers lang wijngaarden te zien. Sinarcas is ons einddoel vandaag. Ook dit dorp leeft van de wijnbouw en de bodega’s. We vinden een plekje met mooi uitzicht op de vlakte beneden.