9. De Alpujarra’s door

Vrijdag 9 -02-2024 Naar Ugijar.

Vanaf Terque volgen we al de A 348 door de Alpujarra’s. Een prachtige goedaangelegde weg door een schitterend en steeds ook afwisselend berglandschap. Het schilderachtig gebied bevindt zich aan de zuidflank van de Sierra Nevada ruwweg tussen de steden Almería en Granada en passeert witte dorpen die verbonden zijn door vele paden en wandelroutes. Na afscheid van Co en Riet (zij gaan richting de kust) rijden we verder naar het westen over die 348. Het regent. Het heeft de hele nacht gehoosd en gewaaid met flinke windstoten. De hele weg naar Ugijar blijft het regenen. We gaan eerst even een supermarkt in en installeren ons dan op de camperparking, net voor het dorp. We zijn nr 3. En is officieel plaats voor 4. Het houdt niet op met regenen en we leggen ons er bij neer dat er vandaag niks meer komt van een wandeling. Ik zet het volgende verslag op Reismee en Nart houdt zich bezig met foto’s bewerken. Net na het avondeten is het even droog en wagen we het erop, voor een rondje door het dorp, maar halverwege begint het weer en we gaan snel terug. Ondertussen zijn er nog twee campers aangekomen, waarvan de ene, een Fransman, op de bloembak staat geparkeerd. Volgens de weersberichten zou het morgen weer zonnig zijn, dus daar hopen we dan maar op.

Zaterdag 10-02-2024 Sendero del Amor (Ugijar)

Inderdaad.. een blauwe lucht en stralende zon. Na het ontbijt stappen we meteen op. Alle andere campers zijn inmiddels vertrokken. Brood en drinken mee voor onderweg en voor de zekerheid een parapluutje. Het gaat een tijdje langs een (stink) rivier richting de steile wanden van de kloof. We komen langs een groot waterbassin en klauteren het ravijn omhoog met aan beide kanten loodrechte kanten. Een richtingaanwijzer vertelt ons de route naar de “Mirador del Amor”. Al gauw zijn we boven. Er is iemand bezig om nog meer harten te plaatsen. We passeren een “hartschommel’, waar Nart even op wil en aan het eind van dit uitkijkpunt staat het grote hart. Het is draaibaar in alle richtingen. Het mooiste is natuurlijk het zicht over het hele dorp. We horen voortdurend (carnavals?)muziek klinken. In noordelijke richting zien we de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada, met nog wat witte dorpjes ervoor. Weer terug bij de afslag gaat het steil naar beneden en komen we opnieuw bij die rivier (Rio Nechite) uit. Het is meer een sloot en we moeten hem diverse keren oversteken. De groen-witte paaltjes geven het duidelijk aan. De oevers zijn begroeid met bezembrem, wilgensoorten en vijgenbomen. Dan komen we bij aquaduct de los Arcos. Hier klauteren we omhoog en steken de met harten versierde brug over. Aan de andere kant weer even steil omhoog en dan loopt de route langs irrigatiekanaaltjes (levada’s) die veel poortjes hebben naar de akkertjes links en rechts. Er groeien hele bossen gele Oxales en Oleander. Dan komen we bij de Rio Mairena, die we even volgen om daarna af te dalen naar het centrum van Ugija. Ook daar is nog van alles te zien: een grote bron: Fuente del Arca, een kapel en de kerk. Een gezellige winkelstraat met een aantal terrasjes heeft halverwege een verhoogd plein waar een kinderkermis aan de laatste rondjes bezig is. De kraampjes worden net opgeruimd. Ook hier wemelt het van de rode hartjes. Het rode hart is het symbool van dit dorp, dat is ons inmiddels wel duidelijk. Nog een paar smalle straatjes door en we zijn al rap weer op de camperplaats. We bekijken de wandeling voor morgen bij Cadiar, maar als we het weerbericht zien, wijzigen we meteen ons plan; er wordt regenen sneeuw verwacht. We zijn nu op 700 m. hoogte en in Cadiar gaat het tot 1000. Dan toch maar een wat lagere streek opzoeken.

Zondag 11-02-24. Naar de kust. Ugijar naar Adra.

We maken uitgebreid gebruik van de service hier: vuil watertank en toilet legen en de watervoorraad aanvullen. De zon schijnt voorlopig nog volop. De buurman uit Cuijk komt nog even buurten en we wensen hem een goede reis. We hebben besloten naar Adra aan de kust te rijden, via Berja, een goede weg omlaag. We rijden vanaf Berja door een kassenlandschap, de zee zien we achter deze “plasticzee”. In “Park for night” vond ik een parking pal aan zee met goede reviews, d.w.z. dat campers daar gedoogd worden, hoewel het geen officiële camperplaats is. Het blijkt een prima plek te zijn, precies tussen de zee (50m) en de haven. Ook hier schijnt de zon nog en we stappen meteen op, voordat het weer omslaat. We maken een stadswandeling aan de hand van een route op Wikiloc. Eerst een eind langs de boulevard tot aan de vuurtoren en een elf-bogige brug. Dan weer terug, de voornaamste hoofdstraat door richting het gemeentehuis. Het is een drukke winkelstraat, maar de meeste winkels zijn dicht. We kopen bij de bakker even een broodje en lopen via min of meer interessante punten kriskras het centrum door. We komen langs een kerk, waar net een dienst bezig is, een oude loodsmelterij, waarvan de schoorsteen in de steigers staat en nog wat oude stadsmuren en torens. Bij een rotonde is een groep mannen bezig om te oefenen voor de paasprocessie en iets verderop staat een oude watermolen die nu als museum dienst doet. Als we richting de haven lopen passeren we een aantal barretjes en cafeetjes en we kiezen er één uit waar het druk is. We bestellen te drinken en eten er tapas bij: gebakken visjes, aubergineplakjes en brood. Het is er gezellig druk, ondanks dat een van de obers steeds luidkeels zijn bestellingen aan het personeel achter de bar en in de keuken door schreeuwt. Als we buiten komen is de zon verdwenen en raakt het steeds verder bewolkt. Nog even een rondje langs de jachthaven en de vissersboten en we zijn weer op het strand bij de campers. Een uurtje later begint het te spetteren. Boven de bergen in het binnenland is het stikdonker. We vermaken ons met lezen, mail bekijken, en plannen maken voor de komende dagen, natuurlijk rekening houdend met het weer.