7.Murcia Voorbij

1 februari 2024 Vogels spotten

We vertrekken uit Lorquí en rijden zo’n 7 kilometer naar het oosten om bij de Lagunes de Campotejas te gaan kijken. Eerst door een industriegebied en dan langs de citroenplantages. Voor een smal kanaaltje moeten we een andere weg zoeken; deze weg is voor doorgaand verkeer afgesloten. Via een ruime omweg komen we toch bij de parkeerplaats van het bezoekerscentrum waar onze route begint. Onder een aardig zonnetje beginnen we rustig langs de waterkant van de lagunes te wandelen; het zijn er vijf. Meteen zien we al tafeleenden, bergeenden, witkopeenden *, dodaars, futen en steltkluten. Die laatsten houden zich op, op een vlonder, midden in het water. Langs de kant zien we oeverlopers en boven onze hoofden wemelt het van de zwaluwen. In het riet horen en zien we tjiftjaffen en ook de roodborsttapuiten laten zich makkelijk bekijken. Ik zie een ijsvogel langs flitsen en even pauzeren op een rietpluim, maar tegen de tijd dat Nart heeft aangelegd, is ie alweer weg geschoten. Als we het eerste meertje half gerond hebben mogen we niet verder: beschermd gebied! Dan terug en de andere kant om. We zien intussen ook een bruine kiekendief voorbij zweven en een zuidelijke klapekster op een draad. We komen tot de observatietoren en ook daar is het pad verder verboden. In de toren hebben we mooi zicht op alle vijf de lagunes. We horen een roerdomp, maar zien ‘m natuurlijk niet. Die laat zich maar zelden zien. Na anderhalf uur hebben we niet veel kilometers gemaakt, maar wel heel veel vogels gezien. Schitterend, zo’n watergebiedje midden tussen de olijven, amandelen, citroenen en sinaasappels. Tijd om weer een eindje verder te gaan. Eerst weer boodschappen. Als we wegrijden bij de Lidl in Molina de Segura horen we een vreemd geluid: plonk, plonk, plonk. Lekke band? We stoppen en ontdekken een schroef in het profiel van de rechtervoorband. We durven ‘m er niet uit te trekken, straks loopt de band leeg. Een behulpzame lotenverkoper wijst ons naar een garage, iets terug aan de weg. Gelukkig zitten we midden tussen de winkels en bedrijven. De garage kan ons niet helpen, maar wijst ons de weg naar een specialist in vrachtwagenbanden. De monteur daar trekt de schroef eruit en controleert met een waterspuit of er lucht uit komt. Gelukkig niet, alles oké! Gracias… en we kunnen weer door. We hebben een parking bij een restaurant in Gebas in de IGO gezet en die leidt ons weer eens langs allerlei kleine weggetjes. Wel komen we bij Campos de Rio door een bizar landschap: witte bergen met grote kloven en spaarzame begroeiing. Het laatste stuk gaat over een vreselijk slechte weg, een lappendeken van al dan niet gevulde gaten. De parking is een rustige, nette plek naast restaurant Mirador de Gebas. Het lijkt erop dat het terrein erachter een camping had moeten worden. Het restaurant is nu gesloten. Van hieruit is het morgen 8 kilometer rijden naar de start van de wandeling bij El Berro, Sierra de Espuña. Een prachtig natuurpark; we waren hier al eerder, aan de zuidkant. Tot de zon ondergaat zitten we buiten. We zien hier nog een sperwer en een grote lijster. Het kan niet op vandaag…Nog twee campers komen ons gezelschap houden vannacht.

*De Witkopeend is de absolute ster van de lagune. Hij is internationaal geclassificeerd als “bedreigd”. Deze vogel heeft wetlands nodig met schoon, gezond en diep water. Tijdens het broedseizoen heeft hij riet, rietvelden of lisdodde nodig. Dat is hier het geval; in deze lagune komen de beste populaties voor.

2 februari 2024 Sendero de El Berro in Sierra Espuña

We rijden de acht kilometer naar de start van onze wandeling van vandaag, die van El Berro. Net bij de afslag ziet Nart een soort eekhoorn over een elektriciteitsdraad lopen. De foto is helaas niet scherp; het is een (naar we later op een infobord lezen) Ardilla Espuña. El Berro is een klein dorpje met smalle steile straatjes, maar zonder problemen vinden we de parking tegenover de camping. De lucht is strakblauw. De richtingbordjes zijn duidelijk en ook de rood-witte, en gele markeringen. Eerst gaat het langzaam stijgend door een barranco over een grof grindpad. Dan wordt het vlakker en wat breder en passeren we de houtjes-touwtjes hangbrug over de barranco de Leyva. Er is niet veel volk op de been. Regelmatig hebben we mooi zicht op de bergrug en af en toe vliegt er wat van boom naar boom; de meesten zijn vinken. Bij Perdris, (een parking, picknickplaats en restaurant)ongeveer halverwege, waren we al een paar jaar geleden. Toen op een wandeling vanuit de zuidkant van het park. We passeren een vervallen tbc-sanatorium en even later slaan we af om een steile helling te beklimmen. Dat is even flink doorbijten. Boven is er prachtig uitzicht en we eten hier bij een oud kampvuur onze meegebrachte boterhammen op. We zijn dan drie uur onderweg. Wat we al vermoeden blijkt inderdaad: aan de andere kant gaat het via een smal kronkelpaadje stijl omlaag met veel losliggende steentjes. Oppassen dus want je roetsjt zo onderuit. Uiteindelijk wordt het pad weer breder en minder stijl en loopt het wat gemakkelijker. Tegen drie uur zijn we bij de parking terug, waar we eerst iets te drinken nemen en besluiten om voor de overnachting weer naar Gebas te gaan. Van daaruit kunnen we morgen makkelijk verder.

Zaterdag 03-02-2024 Naar een camping aan de kust

Lagunas de Alhama de Murcia moet een soortgelijk gebied zijn als de lagunes van 2 dagen terug. Het ligt 15 km in oostelijke richting. Die kant moeten we op, want het is weer tijd voor een camping. De lagunas liggen midden in een industriegebied, naast een waterzuiveringsinstallatie. We vinden de toegangspoort en een infobord, maar helaas zit de poort op slot. Ik had al iets gelezen over verwaarlozing van de plassen, maar nu zijn ze blijkbaar niet meer toegankelijk. Helaas. Dan maar door: eerst LPG aanvullen in Mazarrón en boodschappen in Puerte de Mazarrón. Bij de receptie van camping Playa Mazarrón in Bolnuevo krijgen we te horen dat er geen plaats is voor passanten die maar 2 nachten blijven. Tenminste zo interpreteren we de reactie van de baliemedewerkster. Dan maar door. Het is zonnig en warm. Langs de kust rijden we door naar camping Parazuelos; een nieuwe camping in Calnegre, midden tussen de kassen en vlak aan zee. Deze is sinds oktober geopend en de schaduw is minimaal, maar daar komen we niet voor. Als er maar een wasmachine is en douches. Er is plaats voor ons: we mogen zelf kiezen. Het staat er al redelijk vol, maar we vinden een plekje vlak bij de toiletgebouwtjes en de wasmachine. Daarvan is er maar één blijkt later. Geen droger. “Dat moet de zon maar doen”, zegt de dame van de receptie. Er is ook gratis wifi. Ik wil meteen de was inzetten, maar daar blijkt een wachtrij van 3 volle tassen te staan. Ik zet mijn tas erachter. Dat duurt dus nog even. Eerst maar de stoeltjes buiten en lunchen. Lekker in de zon; de luifel gaat meteen ook uit. Waslijnen ophangen blijkt niet zo simpel want er staan geen bomen of palen. De wasmachine blijkt een gewone huis- tuin en keukenmachine te zijn en heeft geen korte programma’s. 3 x 1,5 uur later ben ik aan de beurt. Ondertussen heb ik al het een en ander met de hand gedaan. Net voor ik begin met een potje te koken kan de was erin. De zon is net onder als ik de was ophang aan de luifel. Volgens de buurvrouw droogt het ’s nachts ook goed. We zullen zien. Morgen is er weer een zonnige dag. Nart is in zijn nopjes als hij rechtstreeks AJAX- PSV kan kijken op ESPN. De uitslag valt wat tegen 1-1.

Zondag 04-02-2024 Calnegre en paella eten

Stralende zon en knalblauwe lucht en toch ook een fris windje pal aan zee. De was laten we nog even hangen en we gaan op pad om wat strandjes tussen de rotsen te bezoeken. Na een stukje langs het strand met wat huisjes en restaurantjes ( het heet hier Punta de Calnegre), gaat het eerst via een weg het dorp uit. We passeren een soort jeugdherberg waar op de balkons tientallen t-shirts te drogen hangen. Er staan 2 reisbussen : duidelijk een onderkomen voor de gastarbeiders die hier alle dagen in de kassen aan het werk zijn. Verderop kunnen we afslaan en wandelen het “Parque Regional Cabo Cope y Puntas de Calnegre” in. Het wordt meteen al een zand/grindpad en gaat flink omhoog. Ook auto’s kunnen hier nog verder. We passeren eerst vanaf flinke hoogte Playa de Calnegre, met een parking en een restaurantgebouw (nu gesloten). Er is best wat volk daar beneden en er staat een partytent. De weg stijgt vervolgens met 15 % en na een paar bochten dalen we weer af naar zeeniveau: Playa del Baño de las Mujeres. Hier staat een infobordje dat er zeeschildpadden kunnen broeden en dat je meteen 112 moet bellen als je sporen in het zand ziet. Dan weer omhoog en omlaag naar het laatste strand: Playa del Siscal. Hier zijn grote brede rotspartijen en het water is kraakhelder. Ook hier zijn bezoekers die liggen te zonnen, picknicken of rondkijken. We gaan boven op een rots zitten en bekijken een tijdje een visser, die net zijn rubberbootje aanlegt op het strand. Hij haalt zijn auto op en tuigt de boot af (5 vishengels, een buitenboordmotor en nog meer spul). Alles gaat in de auto en tenslotte hijst hij de boot op het dak (met behulp van twee wielen) en bindt die met singles vast. Dat doet hij vaker, want alles gaat in een logische volgorde. Dan struinen we nog een tijdje over de rotsen in het water. Er is hier amper golfslag en de kreekjes zitten vol leven: zeeanemonen, slakjes en heremietkreeftjes. Dan gaat het dezelfde weg terug. We willen nog even een alternatieve route dan via de weg proberen, maar lopen vast op te steile rotsen. Dat wordt te link, dus toch maar braaf via de heen-route. Inmiddels is het half 3 en het plan is om bij een van de strand-chiringuito’s wat te eten. Het is er vreselijk druk. Geen tafeltje beschikbaar, tenzij gereserveerd. Bij de buren hetzelfde verhaal. Oei, dat valt even tegen. Nummer drie ligt tegenover de ingang van de camping en daar kunnen we een half uurtje wachten. We drinken alvast wat en we zien de heerlijkste paella’s en tapa’s voorbij komen. Dik een uur later is er voor ons een tafeltje vrij op het strand en we bestellen een salade en een paella voor 2 personen. Er staan wel 10 verschillende paella’s op de menukaart. De bediening is prima en snel en het eten was het wachten waard. Zo zijn we tegen vijven terug bij de camper. De was is kurkdroog en kan de kast in. Het was een bijzondere dag. Morgen weer het binnenland en…naar Andalusië.