6. Naar Murcia

Zondag 28 januari 2024 Wandeling Onil en verder naar Yecla

Voordat we Onil verlaten maken we een wandeling door het historische centrum en een stukje erbuiten. We komen langs het gemeentehuis dat gevestigd is in een voormalig paleis: Palau-fortalese del Marquès de dos Aigües. Een stevig fort met mooie binnenplaats. Op deze zonnige zondag gaan veel Spanjaarden de deur uit, al dan niet met kinderen. Dames in strakke leggings met sneekers, zonnebril en oordopjes en mannen in sporttenue met fel gekleurde sportschoenen lopen ons in flink tempo voorbij. Zodra we het centrum uit zijn, moeten we de route een stuk langs een drukke weg vervolgen. Daar maken hele wielerploegen hun dag-etappe en denderen bulderende motoren voorbij. Iets verderop slaan we dan af en komen bij een drukbezocht recreatiegebied, waar we een rondje omheen lopen. We passeren een “geheime tuin” met kikkers in een vijver, bruggetjes en sluip-door paadjes, een bron en een grote botanische tuin. Overal zijn families aan de wandel en bij de picknick/barbecue plaats zijn bijna alle zitjes bezet. We nemen een andere route terug, tussen de olijf- en amandelbomen door. Hier is het een stuk rustiger. Na nog een rondje door de benedenstad en een picknick bij een speeltuintje zijn we tegen twee uur terug. Alle plaatsen zijn hier inmiddels bezet. Na een korte rust gaan we op weg naar Yecla. We passeren het lieflijke Biar met een groot kasteel en Villena, dat eruit ziet als één grote gribusbuurt met overal zwerfvuil en overvolle containers, autosloperijen en vervallen gebouwen; wat een verschil! We rijden inmiddels de “communidad “ van Murcia in. De camperplaats in Yecla ligt een eindje buiten het centrum op een groot terrein naast een sportveld. De camperplaatsen zijn keurig afgebakend en er is een verzorgingsplaats. Een rustige plek, totdat er een voetbalwedstrijd begint en de parking volstroomt met kijklustig volk. We stappen na zessen op om een restaurantje te zoeken in het centrum, een aardige tippel van een half uurtje nog. We vinden een pizzeria die (nog) helemaal leeg is, maar voor ons de kachel aansteekt en heerlijke pizza’s bakt; wel moeten we ook hier via de QR bestellen. Een gewone menukaart is er niet. Als we teruglopen is het flink afgekoeld. Wij doen ook de kachel aan en maken plannen voor morgen.

Maandag 29 januari 2024 Naar Monte Arabí

Nart vindt op de wandel-website van Yecla veel verwijzingen naar Mont Arabí. Oude rotstekeningen, grotten en mooi berglandschap; het is karst-gebergte. Ook zouden er veel roofvogels te zien zijn. Het is wat bewolkt vandaag. Het is een ritje van 20 km naar de start van het park, waarvan de laatste 2 km over onverharde weg. Het zicht op de rotspartijen is meteen al adembenemend. We zien grote gaten en kloven in de veelkleurige bergrug. De route staat netjes aangegeven met witgele tekens en wegwijzers. Eerst komen we langs rotstekeningen, die we alleen op een infobord zien: er staat een groot hek omheen. De paden zijn niet moeilijk, het gaat licht omhoog en steeds onderlangs die berg. Straks lopen we er overheen volgens onze track. Na 3 km zijn we bij Casa Guarda, een soort boswachtershuis met botanische tuin en picknicktafels. Als we aan de klim omhoog willen beginnen komen we ineens een verbodsbordje tegen: tot hier en niet verder; i.v.m. het broedseizoen van de roofvogels op de richels is het niet toegestaan om tussen 1 november en 1 juli dit gebied te betreden. Even een domper, want het mooiste stuk moet nog beginnen. We kiezen een alternatief pad naar de cueva de Horadada, nu wat lager, zodat we toch wel mooi zicht hebben op de rotsen waar we net over liepen. We passeren nog een klein grotje, niet meer dan een groot gat in de grond, nog een stuk rots met nog meer tekeningen en komen uiteindelijk bij de cueva de Horadada. Deze is de klim ernaartoe meer dan waard. Breed zo’n 25 meter en een groot gat waardoor je de lucht kunt zien. We eten hier onze broodjes op en proberen wat selfies uit. Dat valt niet mee: meer bezig met het technische aspect dan dat we vrolijk moeten kijken. Helaas hebben we geen enkele roofvogel kunnen spotten. Terug in de camper zetten we een parking uit “Park for Night” in Pinoso in de navigatie; een officiële camperplaats is er niet. We rijden de hele weg tussen de wijngaarden door, onvoorstelbaar veel, af en toe onderbroken door olijfgaarden en akkers met amandelbomen. Pinosa ligt 40 km naar het zuiden en aan de rand van een natuurpark. Hier vinden we vast wel weer iets moois om te wandelen.

Dinsdag 30 januari 2024 Wandeling Pinoso en door naar Lorquí

We zijn vandaag precies 3 weken op pad en wat hebben we al veel nieuwe plaatsen gezien. Vanochtend is er een trage start. We hebben een mooie bergwandeling gevonden: Cabezo de la Sal. Twee kilometer buiten het dorp begint die bij de kapel van Fatima. We kunnen er vlak bij parkeren. : “We zitten meteen al lekker op hoogte”, zeggen we tegen elkaar… niet echt, de route gaat eerst weer langs de weg omlaag tot aan een afslag. Hier leiden brede zanderige grindpaden ons omhoog. Het landschap is hier ruig en grof; een heel verschil met gisteren. Deze berg is vooral bekend om de zoutwinning en dat wit komt regelmatig terug in het gesteente. We passeren diverse mijnafgravingen en de kleuren in het gesteente variëren van bruinrood en paars tot groen en geel. Midden op de paden kruipen grote slierten dennenprocessierupsen, soms wel 4 meter lang. De route volgt een tijdje de GR 330 die 452 km lang is en verdeeld is in 20 dag-etappes door de provincie Alicante. Links en rechts zien we grote gaten, kloven, kuilen en gleuven. Steeds weer hebben we prachtige vergezichten, alle kanten op. Het gaat pittig omhoog en aan de andere kant eerst weer omlaag om vervolgens nog eens steil te stijgen naar 892 meter. Op dat hoogste punt staat weer een geologische meetpaal. Halverwege passeren we een complex van gebouwtjes, pijpleidingen en hutjes, waar de zoutwinning plaatsvindt. Alleen het geronk van een motor duidt erop dat de installatie in werking is. Na het hoogste punt komen we langs een aantal zendmasten en daarna gaat het vrij snel omlaag, nu via smalle door erosie uitgesleten paadjes en tussen dennenboompjes door. Nog even een zijpad naar de gigantisch grot (Cueva de Gigante), waarvan het binnenste voor ons verborgen blijft. We volgen nog even een kleurige kloof en zijn dan weer op de verharde weg terug. Rest ons nog de klim naar boven naar de kapel. Het was weer een prachtwandeling waarbij we ruim 4 uur onderweg waren. We zoeken een geschikte camperplaats op en komen uit in Lorquí, net ten noordwesten van Murcia. Een ritje van 60 kilometer over een prima weg. Er is nog plek op de parking en we besluiten hier zeker een hele dag te blijven en wat “uit te rusten”.

Woensdag 31 januari 2024 Lorquí

De ochtend begint met een gigantische schok: één van onze gemzenvriendinnen is plotseling overleden. Sportieve vrouw: fanatieke wandelaar, duikliefhebber, ski-enthousiast en reislustig, zo ineens niet meer bij ons. Een vreselijke klap voor haar man natuurlijk. We staan even stil bij de betrekkelijkheid van het leven, vooral als je wat ouder wordt. Het kan zomaar ineens de laatste dag van je leven zijn. Tegen elven stappen we op voor een rondje door het dorp. We doen een apotheek aan, een Chinese bazaar (klein rommelwinkeltje) en een buurtsuper. Niet echt interessant. We kletsen even met onze nieuw aangekomen Duitse buurman en lunchen in de camper. Het weer is goed, maar bewolkt. We maken wat plannen voor de komende dagen en gaan tegen drie uur een rondje door het buiten gebied maken. Eerst wat kilometers langs de rivier de Segura, die rambam volstaat met hoog riet. Bij de waterzuiveringsinstallatie, waarvan Nart dacht, dat het wat meertjes waren, slaan we af en lopen met een boog terug langs bebouwde landweggetjes, volkstuintjes, blaffende honden achter hekken en plastic- en blikrotzooi in de goten. Niet echt inspirerend. Terug in de camper zie ik dat de Tapasbar vlak naast ons ook vanavond open is, dus gaan we daar tegen half 8 wat eten. De uitbater spreekt geen woord Engels en lijkt ook ons gebrekkige Spaans niet te kunnen volgen, maar we krijgen wat lekkere hapjes voorgeschoteld, voornamelijk bestaand uit vis. Het is er rustig en net als we de rekening vragen komt er een grote groep kakelende vrouwen binnen. Buiten is ondertussen net als gisteren een klein orkestje ( wat trommelaars en trompettisten) aan het oefenen geslagen. Die kunnen nog wel even vooruit met de leerstof! Morgen weer verder naar het volgende natuurpark.