5. Op weg naar Murcia

25-01-2024 Valencia voorbij en naar Bellús.

Vandaag gaan we een flink stuk verder rijden. Het doel is Bellús, een eind voorbij Valencia. Het moet een mooi plekje zijn aan een stuwmeer. Het schiet goed op over de A7, nadat we in Vall d’Uixó nog hebben getankt en de Lidl hebben aangedaan. Overal langs de weg zien en ruiken we verbranding van afval. We rijden met een boog om Valencia heen en zien boven de stad een dikke smoglucht hangen. We buigen af naar Xàtiva en als we deze stad door zijn klimt de, nu smallere, weg weer omhoog. Na 8 kilometer bereiken we tegen 12.00 uur het dorpje Bellús. De camperplaats ligt net beneden voor de stuwdam aan de rivier de Albaida. Er staan aardig wat campers, vooral Nederlanders, maar we vinden een leeg plekje vooraan in de rij. De temperatuur is dan al aardig een eind boven de 20 graden. We kunnen hier de stoeltjes buiten zetten, wat we meteen doen en lunchen met zicht op de stuwdam verderop. Het is een campinggevoel: luifeltjes uit en zitjes buiten en de korte broek aan. Na de lunch lopen we eerst het dorpje in om te betalen bij het gemeentehuis: € 2,00 per nacht. We krijgen meteen een routekaart mee voor een wandeling in de omgeving. Nart had al op zijn Orux-maps een route gezien; de ene kant van de rivier heen en aan de andere kant terug; moet niet al te moeilijk zijn. Alleen is er niet op te zien of het omhoog en omlaag gaat. De brug is de eerste hindernis. Niet echt een brug maar een oude afbrokkelende stuwdam. Wat balancerend komen we aan de overkant, waar het direct omhoog gaat naar een spoordijk. Puffend komen we boven; valt niet mee in die hitte. (Bij de Pharmacia in het dorp gaf de thermometer 29 graden aan!) Na wat rust en een slok water lopen we een eind over een smal paadje langs de spoorbaan. Dan gaat het geleidelijk aan weer omlaag. Het is dan nog een kilometer of 2 naar de stuwdam. Hier moeten we afbuigen naar links om er bovenop te komen, dan de hele stuwdam over, waar een weg over loopt. We hebben nu wel mooi zicht op het stuwmeer en de stuw zelf. Bijna aan het eind zien we de camperplaats mooi tussen de bosjes door liggen. Dan weer omlaag de dam af en al gauw zijn terug op onze plek. Toch twee en een half uur onderweg geweest en het was langer en moeilijke dan Nart had bedacht. Enfin, gauw wat te drinken pakken en uitrusten en dan komen we weer bij. Vooral de warmte maakte dit tochtje zwaar. Morgen staat een bezoek aan de Cova Negra op het programma.

Vrijdag 26-01’24 Het park L’Estret de les Aigües

Het was koud vannacht! We komen wat traag op gang. Zo beginnen we pas tegen elf uur aan de wandeling van vandaag. De route loopt eerst een eind langs de rivier, dan gaat het wat omhoog naar 2 grotten met de naam Cova de la Petxina. Ze zijn afgesloten. Wel zijn er klimmers tegen de steile wand bezig. We lopen steeds een eindje boven de rivier, waarvan de oevers op veel plaatsen zijn afgedekt met worteldoek; de reden daarvan kunnen we alleen raden. Er staan wel infoborden maar daar worden we geen wijs uit. Bij de Cova Negro gekomen zijn we wat teleurgesteld. Er staat een groot hek voor en er is verder niks te zien, behalve dat ie zwart is. In de Cova bevindt zich de Midden-Paleolithische vindplaats waar overblijfselen van Homo Neandertalensis zijn gevonden. Het gebied er omheen is van ongekende schoonheid met veel variatie in de flora en fauna. Op onze route komen we hier en daar ventilatieopeningen tegen die uitkomen in een ondergronds kanaal. Zo kon vroeger op veel plaatsen vers water worden opgehaald. Als we bij een ruime parkeerplaats komen (voor bezoekers vanuit Xativa) slaan we af en beginnen we aan de route terug. Het eerste stuk is nog redelijk vlak. Plotseling komt ons een Bullterrier achterop gerend. Hij hapt naar Narts wandelstok en ik bevries…. Een eind terug zie ik een wandelaar die zijn/haar hond terugfluit. Dat is wel even schrikken! We lopen gauw door. Iets verder gaat het ineens steil omhoog de berg op. Start klim: 12.45 uur. Het is klimmen en klauteren over rotsen en smalle kronkelpaadjes. Er staat een wit-gele markering, die we goed kunnen volgen. En natuurlijk hebben we ook de route op onze GPX staan. We zien een hoge bergrug voor ons…het zal toch niet dat we helemaal naar de top moeten klimmen. Wel dus! Het pad staat begroeid met Palmerita’s, steeneikstruiken, Roosmarijn en andere kruidige struiken. Dat levert aardig wat schrammen op, op onze blote benen. Gelukkig is het niet zo heet als gisteren, nu slechts 23 graden. Bovendien een zacht windje zodat het klimmen goed is vol te houden. Om 14.20 uur zijn we boven. We hebben nu ook zicht in noordelijke richting; we staan op de bergkam op 450 meter hoogte en zien het hele stuwmeer, de dam en zelfs heel klein: de camperplaats. Nu is het tijd voor wat boterhammen en drinken en genieten van het uitzicht alle kanten op. Er staat een pilaar met een geografisch meetpunt. Wat een superplek! Als ook de mandarijnen op zijn, maken we ons klaar voor de afdaling. Eerst nog een eind over de kam over scherpe keien en dan daalt het geleidelijk aan over voornamelijk rode aarde met stenen en rotsblokken. Na een paar grote slingers wordt het wat vlakker en het laatste stuk is een grindpad. Dan over de asfaltweg terug naar het dorp waar we tevergeefs een terrasje zoeken. Het is dan 16.00 uur. Terrasje is er wel maar geen bediening. Dan door naar de camperplaats, waar we dan maar zelf iets uit de koelkast trekken en uitrusten op ons eigen zitje. Het was een zware, maar wel heel mooie wandeling. Op naar de volgende…..

Zaterdag 27 januari 2024 Via via naar Onil

We staan even in de wacht bij de serviceplaats als we om kwart voor 10 willen vertrekken. Er gaan er meer een eindje verder. We zetten de camperplaats in Onil in de navigator, met als tussenstop Banyeres de Mariola, waar een toeristeninfo, is met hopelijk tips voor wandelingen in de omgeving. Vreemd genoeg vraagt de IGO of we met de veerboot willen en geeft een afstand van over de 300 km aan via Barcelona. Klopt niet; het is maar een kilometer of 60. Wat we ook proberen, opnieuw invoeren of veranderen, het wil niet. Een “bug” in het programma? Dan maar op de navigatie van google op de gsm en de ouderwetse kaart bij de hand. Na even een stop bij de ALDI komen we weer in een berglandschap te rijden. Er zijn veel wielrenners op de smalle wegen. Ook zien we bloeiende amandelbomen en veel olijfgaarden. Banyeres zien we van ver al, boven op een bergtop liggen; de toren van het kasteel steekt er boven uit. Via kleine, zeer steile eenrichtingstraatjes komen we op de parking vlak bij het toeristenkantoor. Eerst maar even lunchen en dan op pad. We zien nu de melding op Maps dat het kantoor waarschijnlijk gesloten is. Dan maar een stadswandeling naar het oude centrum. Twee straatjes verder is een kleine (kleding)markt; niet erg interessant. We komen via trappen en steegjes bij de Iglesia de Santa Maria uit en lopen er even binnen. Een mooi altaar, grote koepel en zijaltaren. Dan op zoek naar het standbeeld van Joris en de Draak. Die staat vlak naast de opgang naar het kasteel. Van daaruit kiezen we een route weer naar beneden om toch nog even bij het toeristenkantoor te kijken. Deur is dicht en op een paneel kunnen we verschillende QR codes meenemen over verschillende onderwerpen. We lopen dan nog even het parkje achter de info door, maar daar is geen andere uitgang. We vertrekken rond 14.00 uur weer uit Banyeres met nu een welwillende IGO. De weg naar Onil ( 16 km verder) is er weer een met links een afgrond/kloof en rechts een steile bergwand of andersom en verre uitzichten. Eerst omhoog tot over de 1000 meter en dan weer kronkelend omlaag in een lage versnelling. Ook hier weer veel fietsers, die met een afstand van 1,5 meter ingehaald moeten worden. Gelukkig is het niet druk op deze weg. We zetten de camper op de daartoe bestemde parking. Het is naast een tankstation met daarachter een restaurant en nog een parkje ernaast aan een niet al te drukke weg. We zoeken wat wandelingen op in Wikiloc (er zijn er heel wat) en ik ga op zoek naar de selfservice wasserette die hier vlakbij zou moeten zijn. Inderdaad vind ik die 150 meter verder. Mooi meteen de was erin. We willen vanavond uit eten bij het restaurant, maar komen er tegen vijven achter dat ie om 18.00 uur sluit. Dan toch maar zelf iets maken, tenslotte is de koelkast net aangevuld. En we bekijken wat we morgen gaan doen. Het blijft in ieder geval goed wandelweer.