4. Verder door Valenciana.

Maandag 22 januari 2024 De Serra d’ Espada in

Goedemorgen, alweer een zonnige dag! We verlaten de camping na alle ochtendrituelen en zetten eerst koers naar de super in Benicassím. We willen wat rondtoeren en wandelen in de bergen, de Serra d’Espada met veel kleine dorpjes en zorgen dan voor voldoende proviand. Het binnenland in dus, naar Eslida, waarvan Nart heeft aangetekend dat daar een informatiekantoor is over het nationale park Espada. We vinden het vlot en het blijkt ook nog een museumpje te zijn. De vriendelijke dame aan de balie spreekt weinig Engels en haar mannelijke collega al helemaal niet. maar we krijgen veel informatie en materiaal mee. Ze heeft veel “very beautiful” tips voor ons. Bij het weggaan vertelt ze nog even tussen neus en lippen door dat ze in Utrecht heeft gewoond en in een kaasfabriek(?) werkte….in another life. We gaan vanmiddag eerst een wandeling maken bij Aín, 8 kilometer verderop. Een parkeerplaats is makkelijk gevonden aan de hand van een kaartje en onze gps. Het is een mooie wandeling die naar de ruïne van een kasteel loopt, helemaal boven op de berg. We passeren een aquaduct en de resten van een watermolen. Het is even klimmen, maar dan is het uitzicht op de bergen rondom en Aín, de inspanning waard. Een pittoresk wit dorpje tegen de berghelling geplakt. En wat een stilte hier! Het is goed opletten op de steile helling. Na twee uur zijn we weer beneden. Zo’n wandeling willen we er morgen nog wel één. Van de overzichtskaart kiezen we nr 4 uit het gidsje : “ Itenerario Verde: Barranco de Ajuez”. Die start in Chóvar, dus daar rijden we alvast naar toe. Het is een bochtige panoramaweg en we zien geen enkel ander verkeer dan 2 fietsers en een wandelaar. Op het hoogste punt is het 620 mtr. (De col: porte d’Eslida). Op de parking bij de start (tevens bij een zwembad, een picknickplaats en een speeltuintje) zetten we de camper neer om er ook te overnachten.

Dinsdag 23 januari 2024 Wandeling bij Chovár

Precies om 10.00 uur zijn we startklaar voor de wandeling. We zien meteen al het eerste routebordje, vlak naast het zwembad. Het gaat door de smalle straatjes van het van oorsprong Moorse dorp en de Avenida del Sol belooft veel moois. Het eerst komen we aan het kleine stuwmeer, dat maar een plasje water bevat. Al gauw klimmen we omhoog door een bos met pijnbomen en bijna zwarte kurkeiken. Toch bevinden we ons in een enorme kloof met gigantische rotspartijen om ons heen. Het keien pad bestaat soms uit kleine paarse en bruine steentjes en soms uit grote stukken rotsblokken. Steeds wordt de route goed aangegeven met richtingaanwijzers met het vogeltje erop, symbool van een natuurpark. Lopen we eerst nog in de schaduw, wat later klimt de zon hoger en klauteren we in de warmte. Halverwege passeren we een oude gesloten kwikmijn, waar nog wat restanten zijn achter gebleven bij een informatie bord. Een uurtje later zijn we op gelijke hoogte gekomen met die grote rotsformaties en hebben we weids uitzicht over de ravijnen en bergtoppen. Boven wordt het pad nu breder en begint, na nog een aantal gesloten mijnrestanten, de afdaling langs de andere kant van de kloof. Onder een gelige rotsformatie picknicken we en genieten van dit prachtige landschap. Bijna weer beneden bij het stuwmeertje wordt het pad weer smal met overlangse richels, waarbij het goed opletten is waar je je voeten neerzet. 14.15 uur zijn we terug bij de camper en drinken eerst wat voordat we 15 km verder rijden naar de gratis camperplaats met service in Vall d’Uixó (geen idee hoe je deze naam moet uitspreken). Hier zijn grotten te bezichtigen en wandelingen te maken, maar voor nu eerst uitrusten op de erg drukke parking (er staan wel 40 campers in alle soorten en maten). Het infokantoortje is net dicht, maar morgen om 10.00 uur horen we waarschijnlijk meer over wat er hier te doen is. Het is warm in de zon; hier zijn kampeeractiviteiten niet toegestaan, dus dan de raampjes maar open.

Woensdag 24 januari 2024 Vall d’Uixó

Het is al vroeg stuivertje wisselen op de parking; de meesten willen toch in de officiële camperzone staan. We lopen net na tienen naar het toeristeninformatiekantoortje. We krijgen een stadsplattegrondje mee met een wandeling door het historisch centrum en worden verwezen naar het loket bij de grotten voor entreebewijzen. Om half drie kunnen we de grotten in, dus eerst maar de historische toer. Even later hebben we zelf ook een vrijgekomen plaats in de groene zone bezet. Langs de droge rivierbedding van de Quistel wandelen we richting het centrum. Eerst langs de grote boulevard met prachtig grote bomen in de middenberm. Dan langs het busstation omhoog naar de uitgestippelde route op het kaartje. We zien mooie oude gebouwen en kerken. Eén met mooie blauwe koepels en een grote klokkentoren ( Nuestra Señora de la Asunción), een andere met drie “gouden deuren”. (Nuestra Señora del Rosario). Ook het gemeentehuis, het cultureel centrum, ( gevestigd in een voormalig paleis) en een drietal kapellen zijn de moeite waard. Het is prettig wandelen door de kleine straatjes, als moeten we wel slalommen om de hondendrollen heen. Daar moeten de Spanjaarden nog aan werken, om die troep op te ruimen! Aan het eind komen we bij het aquaduct Sant Josep, dat z’n oorsprong heeft in de Middeleeuwen en in de 14^e eeuw is aangepast. Via de Aldi supermarkt, voor een paar boodschappen, gaat het dan terug naar de parking. We lunchen op ons gemak en tegen tweeën stappen we op voor het grotbezoek. Het is niet heel druk, we hebben de laatste toer van vandaag. Samen met een Frans gezin en een jong stel tortelduiven mogen we in het eerste bootje plaatsnemen. Verder is er nog een gids die Engels spreekt en een peddelaar/stuurman. Heel apart om al varend door de grotten te gaan. Dit is de langste bevaarbare, ondergrondse rivier van Europa. We leggen 800 mtr. over het water af, dan een wandeling van 300 mtr. en dan weer 800 mtr terug. Af en toe moeten we plat in het bootje liggen omdat we anders ons hoofd stoten. We zien mooie druipsteenformaties, hier en daar is het water dieper dan 5 meter en er is bijna geen stroming. Op de route terug mag gefotografeerd worden. Tegen het eind krijgen we nog een muziek/lichtshow op de muziek van Coldplay: Viva la vida. Alles bij elkaar zeer de moeite waard en een geslaagde dag. Morgen weer verder zuidwaarts.