Hallo allemaal. Wat leuk dat er op Reismee al zoveel belangstellenden van zich hebben laten horen. Heel fijn om reacties te lezen. En oh ja: je ziet steeds dat je foto’s aan ons cadeau kunt doen…. Niet doen hoor; we hebben al een buffer van meer dan 1000 foto’s dus we kunnen even vooruit!

Op weg naar het zuiden.

9 januari 2024 Waalre – Liverdun (F)

Hè hè eindelijk kunnen we op pad. Gisteren was de controle van Tineke’s staaroperatie (alles prima in orde), hebben we de gastank gevuld, de banden op spanning gebracht en thuis het een en ander klaargezet. Rest vandaag alleen nog de spullen in de camper in te ruimen en de watertank te vullen. Om 10.00 uur startklaar. We kiezen ervoor om via Maastricht, Luik en Luxemburg (waar we goedkoop diesel innemen) en een korte lunchstop, Frankrijk in te rijden. Al gauw zijn we Thionville en Metz voorbij. We volgen de route langs de Moezel en zijn tegen vieren op de camperplaats aan de Moselle, waar naast de camping gratis overnachtingplaatsen zijn. Liverdun ligt net ten noorden van Nancy. We zijn de enige passanten hier. Even een klein wandelingetje en dan gauw weer de warmte in. Ook hier is het berekoud. Gelukkig hebben we een goedwerkende verwarming. Om te voorkomen dat de boel bevriest, laten we die ’s nachts op een laag pitje aan.

10 januari 2024 Liverdun – Beausemblant

‘s Morgens ligt er een laag sneeuw. Om zo veilig mogelijk verder te rijden nemen we van Toul naar Lyon de Péage. De A7. Die is goed schoon geveegd en het schiet lekker op. Lang geleden reden we ooit een tolweg; toen zat er nog een dame in het hokje die het tolgeld inde. Nu gaat alles automatisch: op de een of andere manier registreert het systeem dat we tot klasse 2 horen. Bijna de hele dag hebben we met sneeuwval te maken. Net voor Valence zoeken we vlak bij de Rhone een camperplaats in het dorpje Beausemblant. De sneeuw is weg, maar nu regent het pijpenstelen. Nu even geen rondje om de kerk. De temperatuur is iets hoger, dus we hebben goede hoop om morgen zonnig aan de Route du Soleil te beginnen.

11 januari 2024 Beausemblant – Port du Chichoulet

Het is droog, dus gaan we voor vertrek toch even een rondje door het dorp maken. Er is een oude kerk, een bakkertje, een kruidenier en zelfs een restaurantje. We maken gebruik van de service (toilet legen en water bijvullen) en gaan langs de Intermarché om te tanken. Ons doel van vandaag is om zo dicht mogelijk bij Spanje te komen. Als we na 2 uur rijden toch nog maar 90 km zijn opgeschoten (tientallen rotondes, verkeersdrempels en 30/50 km zones) besluiten we om bij Bolène de Péage op te gaan. Hier is vooral veel vrachtverkeer met af en toe gevaarlijke inhaalmanoeuvres. In de buurt van Nîmes krijgen we te maken met een flinke file, volgens de verkeersinfo op de radio staat er een vrachtwagen geladen met auto’s in de brand. Als we de plek des onheils voorbijrijden wordt er al weer opgeruimd. Net na Béziers verlaten we de snelweg om af te buigen richting de zee. In de app “Park for night” hebben we een rustig gratis plekje gevonden bij de haven van Vendre (Port de Chichoulet), achter de visafslag. Er zijn aan dit stuk kust weinig gratis camperplaatsen; het is ’s zomers een druk toeristisch gebied en veel parkeerterreinen zijn voorzien van een hoogtebalk. Ondanks de regen en de flinke wind lopen we een stuk om de haven met veel luxe jachten heen naar het strand. Daar staan ook nog een paar campers en we zien een tiental flamingo’s in de lagune rondscharrelen. De vegetatie is hier al echt subtropisch: cipressen, parasoldennen, palmbomen en agaves. Nou de temperatuur nog een aantal graden omhoog, het liefst met zon. Morgen de grens over naar Spanje.

12 januari 2024 Port du Chichoulet – Cassà de la Selva (S)

Tot onze verbazing en blijdschap worden we wakker onder een strakblauwe lucht en een opkomende zon. Het was een heel rustige nacht op dit nu stille plekje. Na het ontbijt rijden we eerst een stuk langs de zee door moerasgebied over smalle weggetjes, om via Gruisson op weg naar Narbonne te gaan. Elke vierkante centimeter wordt hier gebruikt voor wijnbouw. Het is rustig op de N9. Het vrachtverkeer rijdt over de A9. De zon doet flink zijn best en al gauw kan de verwarming een standje lager. Via Perpignan en La Boulou gaat het dan naar de Spaanse grens. Al gauw zien we de sneeuwtoppen van de Pyreneeën. Net over de grens, in La Jonquera stoppen we op een grote parking van de Escudero voor de lunch. Om de benen te strekken lopen we deze supergrote discountmarket door en we kijken onze ogen uit; nog nooit zulke grote hoeveelheden sterke drank gezien. Er ontbreekt geen merk en veel is in 3- literflessen te krijgen. Drie verdiepingen hoog en alles is er te koop. We nemen genoegen met een zakje noten ( ook in 2,5 kiloverpakking te krijgen) en een fles Amaretto. En weer door. Hoe verder zuidwaarts, hoe warmer het wordt. Dit scheelt al 15 graden met gisteren! Figueres voorbij en Gerona en vlak daarna zoeken we een camperplaats in Caldes de Malavella: helaas de 5 beschikbare plaatsen zijn alle bezet; je mag hier 72 uur staan en zelfs de stroom is gratis. Acht kilometer verder is Cassà de la Selva. Het is een ruim terrein en plaats genoeg. Vlakbij ligt een natuurgebied en via Wikiloc vinden we voor morgen een 10 km lange wandeling. Natuurlijk lopen we voor het donker wordt, nog even het stadje door; er is veel volk op de been. We zien een oude kerk en wat winkelstraatjes. We kijken ook even naar een restaurantje voor morgen maar vinden geen geschikte. Morgen een rustdag, d.w.z. zonder verder te rijden.

13 januari 2024 Cassà de la Selva – wandeling

Vandaag rustig wakker worden, terwijl de zon ons al warmte geeft. Na het ontbijt pakken we de spullen in de rugzakken en gaan tegen 10.30 uur op pad. We kunnen via de GPS op Oruxmaps precies de goede paden vinden. De tocht gaat door het natuurgebied “Les Gavarres”. Er is een aanloopje van een kilometer tot aan het begin van de wandeling en dan gaat het meteen omhoog het bos in. Er staan kurkeiken, steeneiken, aardbeibomen en heel veel soorten hei, lavendel en brem. Al gauw merken we dat we te warme kleding aan hebben, dus eerst maar het een en ander uit. Het is zo stil om ons heen. Af en toe een wandelaar of wat mountainbikers. Wat een rust en frisse lucht; we genieten ervan. We zien kuifmezen, roodborstjes, kwikstaarten en ander klein spul.Na 6 km houden we een lunchpauze bij een voormalige watermolen, waar nog een klein plasje van over is en wat verderop komen we bij de aquaducten die beloofd waren, erg groot zijn ze niet; we moeten steeds via trappetjes af en op om er voorbij te komen. Eén keer scheurt er een stinkende, oorverdovende motorcrosser ons voorbij, dikke sporen in het pad achterlatend. Tegen half 3 bereiken we weer de bewoonde wereld via de Via Verde ( een voormalige spoorlijn, nu fietsroute) die ook langs Cassà de la Selva komt. Wat later als Nart aan zijn fotoverslag werkt, vind Tineke toch nog een stuk of wat pizzeria’s via Google. Twee daarvan zijn meer afhaalcafetaria’s; de derde, “La Fusta”, ziet er gezellig uit en wordt gerund door een Indiër. Ze hebben inderdaad heerlijke pizza’s en een prima rode wijn, al is die wel aan de koude kant. Terug in de camper spelen we nog een potje Rummikub en zijn benieuwd wat morgen ons weer brengt.